De eeuwige jachtvelden

Een ontroerend verhaal over eenzaamheid, een allesverzengende liefde, een zoektocht naar vaste grond onder de voeten

“Dit leven is voetje voor voetje. En als jij mij bij de hand neemt, dan neem ik jou bij de hand (ik weet het, dit klinkt als een liedje); doen we dit niet dan wankelen we gewoon wat meer. Niemand die daar wakker van ligt, behalve jij en ik.”

We volgen de levens van de kinderen Lisa, Anna en Victor die opgroeien in een desolaat dorp op het platteland. De sfeer in het gezin wordt bepaald door een zwaar drinkende vader en een moeder die haar gezin probeert te ontvluchten. Desondanks, of juist daarom, voelen de kinderen zich vast verbonden met het nest waar ze uit voortkomen. Stukje bij beetje ervaren we de aard van de band tussen de twee oudste kinderen Victor en Lisa. De tedere, intieme lotsverbondenheid, de onbevangen gehechtheid en vooral de onbestemde verwarring door de gevoelens voor elkaar.

In De eeuwige jachtvelden worden we meegenomen in het verhaal van deze kinderen, die ondanks alle ellende de liefde in het vizier houden. De debuutroman van Nanne Tepper (1962-2012) was de literaire sensatie van het jaar en won in 1996 de Anton Wachterprijs. 

'Ze lachen, en ze omhelzen en kussen, en het is vreemd maar prachtig mooi.’

(c) Miek Uittenhout